Ասելիքս որպեսզի հստակ լինի, մի փոքր հեռվից գամ։ Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ, երբ հիտլերականները օկուպացնում էին Հոլանդիան, որպեսզի իրենց ազգային արժեքները հոլանդացիները չկորցնեն, որոնցից մեկն էլ համարվում է Ռեմբրանդտի աշխարհահռչակ «Գիշերային դետք» մեծադիր կտավը, այն շրջանակից հանեցին, փաթաթած վիճակում գաղտնի նավակով տեղափոխեցին Մաաստրիխտ բնակավայրի մերձակայքում գտնվող քարանձավներից մեկը՝ մինչև Հոլանդիայի ազատագրվելը։ Միայն դրանից հետո կտավը վերադարձավ Ամստերդամի հանրահայտ «Ռեյկսմյուզեում» թանգարան, որտեղ առանձին մի սենյակ հատկացվեց միայն այդ նկարի համար, ու ցուցադրվում է առայսօր։ Ավելին ասեմ՝ հոլանդացիք «Գիշերային դետքի» կերպարներին «կենդանացնում» են ամեն տարի (եթե չեմ սխալվում՝ հունիսի 21-ին), հագնում են նկարի կերպարների հանդերձանքը, բացօթյա բեմադրություններ են ներկայացնում՝ օրը դարձնելով ազգային տոն։

Օրերս Գերմանիայի պառլամենտում հատուկ ծառայության ներկայացուցիչները ներկայացրել են, որ Ռուսաստանը պատրաստվում է երկարատև պատերազմի Արևմուտքի հետ, իսկ Գերմանիային թշնամի է դիտարկում: Ասել են նաև, որ նա պատրաստ կլինի ՆԱՏՕ-ի հետ պատերազմի այս տասնամյակի վերջում:

Բոլորովին վերջերս լրատվամիջոցներն անդրադարձան Արտաշատ մայրաքաղաքի տարածքում վաղքրիստոնեական եկեղեցու մնացորդների հայտնաբերմանը, որն ինքնին մեծ իրադարձություն է, և պետք է սպասենք նորանոր տվյալների ի հայտ գալուն...

Մինչ Ադրբեջանն իր առավելապաշտական պահանջներով բանակցային գործընթացը տանում է փակուղի, իսկ զուգահեռ կոշտ հռետորաբանություն բանեցնում, հայաստանյան իշխանության անելիքն է դարձել իր ներքին գզվռտոցները հրապարակային դաշտ հանելն ու ընդդիմության և նրա առանձին գործիչների դեմ տեղեկատվական կեղտոտ օպերացիաներ իրականացնելը:

Սիրելի լրագրողներ, քանի որ օրերս բազում զանգեր եմ ստացել, որոշեցի պատասխանել բոլորիդ հրապարակային: Այո՛, իրականությանը համապատասխանում են մամուլում շրջանառվող լուրերը: Հայաստանի իշխանություններին ուղղված Ալիևի պահանջը՝ պատժել պատերազմի մասնակիցներին, չէր կարող շրջանցել իմ համեստ անձը:

Նոր կարդացի՝ Ղազարյան Վահեն խոստովանել է, որ Հայաստանում առավելապես ծանր հանցագործությունները վերջին 5 տարում աճել են, ուշադրությո՛ւն, 88,3 տոկոսով: Սարսափելի մի ցուցանիշ. սա նշանակում է՝ երկրում կրիմինալ բարդակն ու անտերխանան օր օրի ավելի է թափ առնում, ավելին՝ զրո վերահսկողություն...

Իրենց անկախությանն ու անվտանգությանը լուրջ վերաբերվող պետությունները փորձում են ամեն կերպ ապահովագրվել դրկից հզոր թշնամիների ռազմական թե «խաղաղ» բնույթի կանխատեսելի ներխուժումներից...

Հոկտեմբերի 13-ին ըստ նիկոլիկի ռեժիմի՝ «ինքնասպանված» շարքային Աղասի Դալլաքյանն իրականում զոհվել է թշնամու գնդակից:

Ամեն մի երկիր ունի դինամիկայի մեջ գտնվող կոնկրետ և պոտենցիալ հնարավորություններ, որոնք կառավարվում են իր իշխանությունների ներքին ու արտաքին քաղաքականություններով։

Հե­ռա­վոր 1975-ի սեպ­տեմ­բեր­յան մի խա­ղա­ղա­վետ ե­րե­կո հա­մալ­սա­րա­նի ժուռ­նա­լիս­տի­կա­յի ամ­բիո­նի դա­սա­խոս Սմբատ Ա­վագ­յա­նը ինձ ու հա­մա­կուր­սե­ցուս` Կա­րի­նե Արամ­յա­նին «Ար­մե­նիա» հյու­րա­նոց տա­րավ՝ հան­դի­պե­լու Մոսկ­վա­յից ժա­մա­նած հայտ­նի գրա­կա­նա­գետ, պրո­ֆե­սոր Ար­շա­վիր Ար­շա­րու­նուն: Մոտ եր­կու ժամ տևած զրույցն ասես մեր հա­մալ­սա­րա­նա­կան դա­սի շա­րու­նա­կութ­յու­նը լիներ` ա­կա­դե­միա­կան կո­կիկ խոս­քով ու ո­ճով, և, ան­կեղծ ա­սած, այ­սօր այդ հան­դի­պու­մից սրտումս էա­կան բան չի մնա­ցել: Այ, ու­րի՜շ էր քիչ անց Ա­միր­յան փո­ղո­ցում Հովհաննես Շի­րա­զի հետ մեր` թե­կուզև շատ կար­ճատև, «ոտ­քի վրա» պա­տա­հա­կան հան­դի­պու­մը: Հա­խուռն, բնական, մարդ­կա­յին ջեր­մութ­յամբ առ­լե­ցուն այդ քաղցր հուշ-պա­տա­ռի­կը հի­մա էլ վառ է իմ սրտում: